Boys will always be boys.
I want to rant something here but I am lost for words. I know what I'm feeling right now but I just can't seem to find the words I want to say. Maybe this is my curse. My curse for being such a good girl. Pasok sa tenga, naiiwan sa puso. Minsan napaka outspoken ko sa ibang bagay pero pagdating sa nararamdaman ko, sinasaloob ko na lang kahit na may mga taong willing makinig sayo, sinasabi ko na ok lang ako well in fact hindi. I am hurting. I don't why but I am hurting. I am inflicting this pain in my heart. I know na di mo ako gusto pero gusto kong ipilit ang sarili ko sayp kahit kaibigan lang pero parang ayaw mo. Are you pushing me away? Please wag mong gawin yun kasi mas masakit sya. Mas masakit na gusto mo akong lumayo sayo when in fact I can't. You told me na alam mong nasasaktan ako tuwing sya ang bukambibig mo pero ok lang. Ok lang kasi kinakausap mo ako. I'd rather be your friend than nothing at all. Please, let me be your friend. Kahit hanggang dun lang. Hayaan mong humupa ang nadarama ko sayo pero wag kang lalayo. Please. Please. Please...
1/16/16
Boys boys boys...
Posted by La-la-i-ne at 22:19
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment